Ze reed met haar taxi heel voorzichtig door de straten van de wijk. Duidelijk hoorde ze het geknisperd van de verse sneeuw onder haar banden. De avond was al vroeg ingevallen.
Vanaf de straat had ze soms een mooi inkijkje. Warm verlichte woonkamers met kerstversiering en chic geklede mensen die tijd met elkaar doorbrachten. Maar belangrijker vond ze het om de auto netjes op de rijbaan te houden, daarop was ze geheel geconcentreerd. Ze liep wel wat achter op schema, het ging door die sneeuw nu eenmaal wat langzamer.
De hele avond had ze het al druk gehad. Veel mensen zag je het hele jaar door niet in de kerk, maar op kerstavond moesten ze er allemaal massaal naar toe.
Ze dacht dat ze de laatste klant wel had gebracht, de diensten gingen beginnen. Gelukkig waren er ook nog mensen die iets anders deden, anders had ze niets te doen totdat de kerken weer leegliepen. Zo bleef haar taxi tenminste lekker warm en kon ze haar gedachten wat verzetten, van bijvoorbeeld haar steenkoude, natte voeten. ‘Dat gebanjer door de sneeuw ook’, mopperde ze. Het liefst bleef ze in de behaaglijk warme taxi zitten, maar ze begeleidde haar klanten toch maar van de deur naar de auto en andersom. Stel je voor dat hen iets overkwam, dat wilde ze niet op haar geweten hebben.

Haar eigen straat leek ook al ieder jaar uitbundiger versierd, ieder huis en iedere voortuin was verlicht,  zo’n beetje overal hing wel een kerstkrans op de deur. Zij ging naar het enige huis dat niet versierd was, het zag er koud, kil en donker uit. Het duurde te lang naar haar zin voor het behaaglijk zou worden in de woonkamer, dus dat liet ze maar achterwege. Ze nam een douche tot ze opgewarmd was en ging daarna regelrecht naar bed.

Toen kreeg zij die droom weer, die droom die ze al vaker had gehad. Het speelde zich een aantal jaren terug af, toen alles nog goed was. Ook toen reed ze al op de  taxi, maar thuis was er ook een liefhebbende man en kinderen. Familie van weerszijden en vrienden die regelmatig kwamen eten of gewoon even aanwaaiden. Ze zag de gelukkige beelden voorbij komen en er speelde een lach op haar gezicht.
Ergens tijdens de droom veranderde de toon.
Er kwam een heel aantrekkelijke man in beeld, eentje aan wie ze geen weerstand kon bieden en met wie ze een periode van wilde, seksuele uitspattingen beleefde. Reuze spannend, maar ze voelde ook schuld. En de schaamte kwam toen haar man erachter kwam. Tegenover de buitenwereld wilde ze niet erkennen dat ze fout zat en ze vertelde de kinderen, familie en vrienden dat juist híj degene was die een verhouding had. Ze keek ernaar met een grote knoop in haar maag.
Die leugen werd al snel doorgeprikt en dat heeft zoveel kwaad bloed gezet bij haar man en kinderen dat zij geen contact meer met haar wilden hebben. Ook haar en zijn familie en vriendenkring keerden zich van haar af.
Huilend werd ze wakker. Haar gemoed was zo zwaar. Voor de zoveelste keer,  gingen de momenten door haar heen, dat ze had geprobeerd de schade te beperken. Beloofd dat ze nooit meer zoiets zou doen. Het was haar niet gelukt, eenzaamheid en berouw waren haar enig overgebleven vrienden geworden.
Ze had absoluut geen zin om uit bed te komen. Ze trok de dekens nog eens over haar hoofd en bleef liggen tot ze er wel uit moest om weer te gaan werken.
Ze sleepte zich uit bed en toen ze naar haar spiegelbeeld boven de wastafel keek, vielen haar de nieuwe rimpels in haar ontevreden, slaperige gezicht nog eens op. Zwaar zuchtte ze: ‘Oh, wat hebben we er toch weer veel zin in.’