‘Wat ik vanmiddag heb meegemaakt!’ Ik reed op de taxi, maar het was niet zo druk. Ik had net iemand afgemeld en de volgende klant hoefde ik pas over een uur op te halen. Met een kwartier speling van het WMO-vervoer en een kwartier er naar toe rijden, bleef er nog een half uur over. Omdat ik toch in Vlissingen was, in de buurt van de Groene Boulevard, was ik daar uit de taxi gestapt, iets wat ik normaal alleen doe als ik pauze heb, ik had de trap naar boven genomen en ik was maar op een bankje bij de molen gaan zitten. Wat kon ik anders met dit mooie weer…

Ik had uit zitten kijken over de Westerschelde, grote containerschepen in hun route gevolgd zolang ik kon. In de verte had ik zelfs al een zeilschip zien varen, de eerste weer dit jaar. Er stond best wind hoor, maar die was geeneens koud. Luisterend naar het klossende geluid van de golven die tegen de stenen rolden en het  lachende gekrijs van de meeuwen, die zich zwevend voortbewogen op de thermiek van de wind, was het half uurtje voorbij eer ik er erg in had. Sterker nog, die was ruim voorbij! Oeps! Ja, nou, maar snel terug naar de taxi, dan…

Weer terug in de taxi zag ik dat de BCT (Board Computer Terminal) druk aan het knipperen en piepen was. Het bericht snel bevestigen door het scherm op de goede plek aan te raken, was de enige optie om erachter te komen wat er aan de hand was. Maar terwijl ik het bericht aan het lezen was, sloeg de schrik mij om het hart. Er was een rit bijgekomen! Die had ik moeten rijden voor de al bestaande rit! Ja, dat ging nooit meer lukken. Wat nu…

Opnieuw gepiep van een bericht dat zich aanmeldde: ‘Ben je daar eindelijk?’ Hoster, hoe moest ik me hier nu toch uit redden. Er was geen tijd om te antwoorden. Ik moest als een speer naar de nieuw bijgekomen klant. Tijdens het rijden kwam er weer een bericht: ‘Ik zal die laatst bijgekomen rit voor je weghalen.’ ‘Hè?’ Inderdaad werd de rit weggehaald, maar wat wou hij nou! Ik ging gewoon langzamer van rijden. Opnieuw gepiep: ‘Haha. 1 april!’ Stond er in hoofdletters…

Wel verdorie, daar had hij mij te pakken. Ik had de auto inmiddels even aan de kant gezet. Ik was enorm geschrokken, hoor.  En Ik zal maar niet herhalen wat ik hem allemaal toewenste op dat moment. Druk was ik aan het verzinnen waar ik hem eventueel mee terug kon pakken, maar mijn fantasie liet me in de steek. Altijd trouwens met dit soort dingen. Hij kwam er dus weer mee weg. Tegelijkertijd was ik enorm opgelucht. Ik kwam netjes op tijd om de al bestaande klant mee te nemen en eigenlijk was ik er goed mee weg gekomen…