Al een paar maanden ben ik iedere maandagmorgen aan het zwemmen, op een tijdblok van drie kwartier. Voor mij is het vaak iets korter omdat ik steevast te laat kom. Geeft niks, ik kan er altijd bij. De ene keer is het wat drukker dan de andere keer, maar zolang iedereen rekening met elkaar houdt is er niets aan de hand.
De eerste keer in januari vroeg iemand me of ik het niet vervelend vond dat ik sneller zwom dan de anderen. Nou, dat vond ik niet. Ik zwom er omheen of ik week uit.

Vier weken terug had ik er voor het eerst genoeg van. Hoe het kwam, of het vakantie was of wat voor reden dan ook. Het was druk, dan heb ik het over twaalf zwemmers, maar dat is het probleem op zich niet. Wat me wel stoorde was dat ik een paar keer moest gaan staan omdat iemand mijn voortgang blokkeerde.
Ik besloot naar de andere rand van het zwembad te gaan om daar mijn baantjes voort te zetten, maar daar overkwam mij hetzelfde.
Ik heb nog een paar baantjes gezwommen, maar mijn ongenoegen was al te groot. Ik ben eruit gegaan. Misschien tien tot vijftien minuten heb ik het volgehouden.

De badjuf had door dat ik was gevlucht en ik kon even heerlijk spuien. Ze gaf aan dat ik het wellicht fijner vond om een tijdsblok later te komen. Dat was eigenlijk volgeboekt, maar hier werd serieuzer gezwommen.

Nou, dat ging ik zeker doen. Of toch maar niet.
De kwart triatlon die komende zomer in Middelburg zou zijn, gaat niet door. Na deze bekendmaking, voelde ik even geen noodzaak om nog te gaan zwemmen.

Eigenlijk is het met het fietsen net eender. Steeds wil ik naar mijn moeder op de racefiets, maar dat is heen en terug 80 km. Daar om wil ik eerst een beetje hebben getraind, maar of het regent of er is iets anders. Toch ben ik afgelopen donderdag gegaan, het was simpelweg té mooi weer.
Het hardlopen met de loopgroep heb ik ook drie keer overgeslagen, mijn blessure aan mijn voet was weer op gaan spelen.

Maar nu hebben we ons opgegeven voor de triatlon in Terneuzen en die gaan we als duo doen. De bedoeling is dat ik ga zwemmen en fietsen, mijn vriendin zal hardlopen. Voldoende reden om de training weer serieus op te pakken. En ik hoef in Terneuzen dan wel niet hard te lopen, ik doe het wel graag en meelopen met de loopgroep gaat ook weer goed.

In het zwembad bleek het, in het tijdblok waarin ik gewend was te zwemmen, om verschillende redenen een stuk rustiger te zijn geworden. Mijn zwembadfrustraties zijn daarmee weg.

Lekker hoor…