Bij Dynamica-Sport hadden ze me nog wel het belang van goede hardloopschoenen meegegeven nadat ze mijn Lidl sportschoenen met grote hilariteit en minzaam hadden bekeken. Dus was ik al vlot naar de sportwinkel gegaan. Daar werd ik heel goed geholpen door iemand die ik op de Start-to-Run clinic ook al was tegengekomen. Ik mocht een keer van voor naar achter door de zaak hardlopen. Vroeger mocht ik dat nooit van mijn moeder.
Daarna zelfs nog een paar keer met steeds andere schoenen. Op de videoregistratie die van mijn voeten tijdens het hardlopen werd gemaakt, was te zien dat ik mijn ene voet naar binnen neerzette. Dus had ik anti-pronatie schoenen nodig.
Deze schoenen hadden hele dikke zolen, met heel veel vering en ze waren behoorlijk duur, maar ja: ‘Goede hardloopschoenen zijn belangrijk!’ werd me steeds verteld.
Thuis was het wel uitproberen hoe ik er beste op kon lopen, want dat kon op verschillende manieren. Op de Lidl-schoenen landde ik op mijn middelvoet, maar met deze nieuwe schoenen kon ik hele grote passen maken en op mijn hiel landen en dan veerde ik weer verder. Nou ben ik best een grote, stevige vrouw, maar ik voelde me zo licht lopen als een hertje. Een stevige balans was echter moeilijk te vinden, regelmatig zwikte ik mijn enkel en als ik op maar één voet stond, kon ik geen evenwicht bewaren. Ook had ik geen enkele voeling met de ondergrond waar ik op dat moment op liep.
Ik ging ook niet zo heel hard vooruit. Heel lang heb ik een rondje van vier kilometer gedaan. Daarbij ging ik heel hard van stapel, binnen de kortste keren was ik dan buiten adem, waardoor ik na nog geen kilometer eerst een poosje moest wandelen om vervolgens weer hard van stapel te gaan, enzovoort.
Mijn vriendin vertelde me tijdens die periode wel dat het belangrijk was niet op mijn hiel te landen, dus daar ben ik van afgestapt. Ik ben weer op mijn voorvoet gaan lopen. Ook vertelde ze om wat minder hard van stapel te gaan, wat rustiger lopen. Maar dat vond ik te moeilijk. Ik had één snelheid en die was duidelijk te hard.
Wel kon ik door hardlopen en wandelen vaker achter elkaar te plakken, andere en langere routes afwisselen.
Halverwege de zomer begon ik steeds meer last te krijgen van mijn rechtervoet, zo erg dat ik op een gegeven moment na tien minuten hardlopen moest afhaken. Mijn vermoeden was dat het door de schoenen met anti-pronatie was. Ik heb daarom mijn Lidl-schoenen weer tevoorschijn gehaald, dat liep direct een stuk prettiger, voelde de ondergrond waar ik op liep. Maar door de opgelopen blessure moest ik het wel heel rustig opbouwen met rondjes van vijf minuten en op die manier heel langzaam mijn afstand weer opgebouwd en ik was dolblij met mezelf, want het ging goed. Ik kon weer rennen.
Het mag met recht een wonder heten dat ik trouw ben blijven hardlopen, in veel gevallen hoeft er maar iets tegen te zitten en ik haak helemaal af.