Couplet 1:
Ik sta voor jullie, in al mijn bescheidenheid
Overweldigd door jullie steun
De Nederlandse welwillendheid
Is waarop ik leun
Het maakt mij licht aan het blozen
Ik kan niet zo goed debatteren
Toch ben ik door jullie verkozen
Hieruit kan ik maar één ding concluderen:
Lees verder
Op een mooie dag in januari mocht ik mijn voor mijn eerste rit iemand ophalen van Geersdijk naar Vlissingen. Rijdend over de Veerse Gatdam was het genieten van de zon die opkwam boven het Veerse Meer, dit zijn van die momenten om te koesteren. Lees verder
Bij Dynamica-Sport hadden ze me nog wel het belang van goede hardloopschoenen meegegeven nadat ze mijn Lidl sportschoenen met grote hilariteit en minzaam hadden bekeken. Dus was ik al vlot naar de sportwinkel gegaan. Daar werd ik heel goed geholpen door iemand die ik op de Start-to-Run clinic ook al was tegengekomen. Ik mocht een keer van voor naar achter door de zaak hardlopen. Vroeger mocht ik dat nooit van mijn moeder.
Daarna zelfs nog een paar keer met steeds andere schoenen. Op de videoregistratie die van mijn voeten tijdens het hardlopen werd gemaakt, was te zien dat ik mijn ene voet naar binnen neerzette. Dus had ik anti-pronatie schoenen nodig.
Deze schoenen hadden hele dikke zolen, met heel veel vering en ze waren behoorlijk duur, maar ja: ‘Goede hardloopschoenen zijn belangrijk!’ werd me steeds verteld.
Donderdag 15 maart 2012, om 19.00 uur heb ik mijn laatste sjekkie gedraaid en opgerookt en bewust van genoten – oh wat geniet je van zo’n moment. Ben benieuwd hoe lang die datum in mijn herinnering zal blijven hangen.
Vanaf ongeveer mijn 17e jaar heb ik gerookt. In 1997 ben ik ook al een keer gestopt en dat ging goed, maar ik moest wel iets ter vervanging hebben, dat werk snoepen. In drie jaar tijd was ik 23 kilo aangekomen en geloof me, dat is niet leuk. Daar ga je je niet beter van voelen of meer zelfvertrouwen van krijgen. Door omstandigheden ben ik weer gaan roken en drie jaar later waren diezelfde kilo’s er gelukkig ook weer af, maar ja…
Lees verder
Zondag 25 oktober ben ik naar Standaard Boekhandel te Alsemberg geweest. Dit ligt in België, bij Brussel in de buurt. Deze boekhandel had een wedstrijd voor blogposts uitgeschreven waar ik graag aan mee wilde doen. Hierdoor had ik mijn weblog ietwat voortijdig online geplaatst, zodat ik de deadline precies op tijd haalde met ‘Aanbesteding WMO-vervoer’.
Op 25 augustus heb ik onderstaand verhaaltje ingestuurd naar de Correspondent , ze hadden een wedstrijd uitgeschreven dat moest gaan over klimaatverandering en verteld door dingen of dieren uit de natuur. Vanuit hun perspectief. Ik heb er met heel veel plezier mijn best op gedaan en ik wil het bij deze jullie ook graag laten lezen:
Op 30 juli heeft de rechtbank een uitspraak gedaan, de Bios-groep heeft het kort geding tegen de gemeenten verloren.
Tevens werd ons verteld dat we nog even door zouden rijden tot 1 januari 2016, of tot 1 november als de gemeenten zo snel alles konden inplannen.
Hier word ik zowaar blij van, want ook al weet ik heus wel dat er een eind aan komt. Het geeft toch even een periode van rust in deze roerige tijden.
Ik ga er nu voor het gemak vanuit dat we tot het nieuwe jaar door mogen rijden.
Verder realiseer ik me heel goed dat ik enorm afwachtend ben. Dat is een hele aparte gewaarwording. Normaal gesproken zou ik al druk bezig zijn om ander werk te vinden. Ik hou namelijk niet van die onzekere situaties. Nu wil ik zo lang mogelijk dit werk blijven doen, het werk dat ik met zoveel plezier doe. Het feit dat het hartje zomer is, vakantietijd, en het einde nog zo heel ver lijkt, doet ook een duit in het zakje.
Vijf augustus hoorden we dat de Bios-groep in beroep was gegaan en mijn hart maakte opnieuw een sprongetje. Hoe lang zal het uitstel nu weer langer duren?
Lees verder
Ik heb mijn eerste blog een ietsje voortijdig online gezet. Dit heb ik gedaan om mee te kunnen doen aan een een blogwedstrijd die werd georganiseerd door Standaard Boekhandel te Alsemberg.
Ik was al wel bezig met het opzetten van een eigen blog, maar wilde graag hun kundige reactie afwachten. Maar op het laatste moment had ik de Algemene Voorwaarden nog gelezen, waarin stond dat alleen verhalen meetelden die al waren gepubliceerd. Dus zodoende, de einddatum was 30 september 2015 en die heb ik net op tijd gehaald, ook al is de omgeving van dit weblog nog niet helemaal af.
Lees verder
In het verleden heb ik één of twee keer eerder wel eens gedacht, dat ik wilde schrijven. Ik was dan aan het dagdromen dat ik schreef, schrijven zelf deed ik niet!
Wat is er dan gebeurt dat ik nu plots de behoefte voel om mijn kleine muizenissen en frustraties wereldkundig te maken?
Wel, ik ben boos. Boos over de manier waarop mijn leven van het ene op het andere moment zo op zijn kop kan worden gezet en ik kan mijn verhaal bij heel veel mensen kwijt, maar ik voel dat het niet genoeg is. Ik moet mijn ei op nog meer manieren kwijt.
Vandaar dat het idee bij me naar boven kwam om een blog te starten, op deze manier begin ik mijn droom daadwerkelijk te verwezenlijken. Ook al is dat wel apart omdat ik voorheen dus nooit heb geschreven en nu gelijk mijn verhaal voor iedereen online zet, terwijl ik nooit eerder de gewoonte had om ook maar blogs van anderen te lezen.
Lees verder