Ik ben op mijn vingers getikt, zonder op mijn vingers te zijn getikt.

Al zo’n vijfentwintig jaar terug riep ik al eens dat ik ooit nog eens een boek ging schrijven.
En daar bleef het bij.
Maar de laatste tijd leek het me ook leuk om liedjes te schrijven, en van dansen genoot ik ook zo.
Nog leuker leek het me als ik het kon combineren, dan had ik een musical.
Dus riep ik vorig jaar dat ik ooit nog eens een musical ging schrijven.
Vorige maand ging ik dat ook inderdaad doen.
En liep gelijk vast…

Drie weken terug begon de cursus ‘Scribere!’, creatief schrijven. De eerste twee weken werd er gehamerd op het schrijven van een samenvatting van het verhaal, voordat we konden beginnen aan het schrijven van het verhaal zelf. Ik had al wel een vaag idee over hoe het eruit zou moeten zien en van datgene dat ik al had verzonnen, had ik een samenvatting gemaakt. Er ontbrak echter een belangrijk deel, namelijk het verhaal.
Hopelijk kwam dat tijdens het schrijven zelf, dus tijd om aan het eerste hoofdstuk te beginnen. Een eerste aanzet zag er best leuk uit, maar ik had me net bedacht dat het meer zang zou gaan worden dan ik me had gerealiseerd.
Toen stopte het, ik had een ritme en een melodie, maar geen tekst…

Op cursus werd me duidelijk dat mijn samenvatting niet klopte.
En werd me fijntjes verteld dat de beste musicals toch echt begonnen met een goed verhaal.
Mijn teleurstelling was groot, en duidelijk zichtbaar.
Was dit al einde verhaal? Nog voor ik er goed en wel aan was begonnen?
Gaf ik er zo snel al de brui aan? Dat wilde ik niet!
Op de fiets onderweg naar huis begon het dan ook al te borrelen in mijn hoofd. Er ontstond zowaar het begin van een idee. Ik was zo opgelucht. Ik kon wèl verder!

Thuis had ik het er met mijn vriendin over. En drong het tot me door dat ik haar er al een hele poos niet bij had betrokken. Ze reageerde ook steeds zo lauw. Toen pas snapte ik waarom. We begonnen al vlot met brainstormen en het ene gekke idee kwam na het andere. Ook stond al snel vast, dat ik daar waarschijnlijk niet veel van ging  gebruiken, maar dat was op dat moment niet belangrijk…

Wat al dat geborrel in mijn hoofd heeft veroorzaakt, vertel ik lekker niet. Daarvoor moet je mijn boek lezen.
Sterker nog, daarvoor moet je naar mijn musical komen kijken in het theater…