Zo af en toe komt er een nummer voorbij op de radio, die me zo raakt dat ik mijn bezigheden even onderbreek om eens puur en alleen te luisteren. Dat zijn liedjes met een verhaal.
Ik kan dan zomaar stil zijn en luisteren. Een enkel lied raakt me zelfs zo, dat er een brok in mijn keel komt en er zomaar tranen tevoorschijn komen, ook als ik dat nummer al vaker heb gehoord. Wat een rotlied vind ik dat dan, maar o zo mooi.
Liedjes die me zo roeren vind ik de beste nummers.
Dat zijn trouwens niet alleen tranentrekkers. Er zijn ook genoeg geweldige nummers waar ik vrolijk van word. Nummers waar ik niet bij stil kan blijven zitten, dan wil ik dansen. Of heel hard (en sommigen zeggen vals) meezingen. En altijd gaat het om meer dan alleen de tekst zelf, het stemgeluid en de instrumenten zijn even belangrijk.

Zo af en toe is er ook een column in de krant of een magazine, die me zo raakt dat ik het even opzij moet leggen om na te denken. Ik word dan weer even met mijn neus op de feiten gedrukt. Wat is er belangrijk in het leven, waar geef ik prioriteit aan.
Veel vaker overkomt het me dat ik aan het eind een glimlach rond mijn mond heb. Een enkel keer krijgt een columnist me hardop aan het lachen. Dan vind ik dat de auteur is geslaagd.

Zo af en toe lees ik een boek, die me zo raakt dat het verhaal nog dagenlang rondspookt in mijn gedachten. Ik wil dan nog niet dat het boek al uit is, want het verhaal grijpt me bij de kladden en ik wil me er nog in blijven verliezen. Ook als er geen vervolg komt.
Als er wel een vervolg is kan het me niet snel genoeg gaan om het volgende boek thuis te krijgen en me weer onder te dompelen in een andere werkelijkheid.
Als een boek dat bij mij teweeg brengt, is de auteur in zijn opzet geslaagd.

Zo af en toe ga ik naar een musical, die me zo raakt dat ik direct na afloop de cd koop om die vervolgens helemaal grijs te draaien. Binnen de kortste keren ken ik de liedjes uit mijn hoofd en zing ik het hard (en sommigen zeggen vals) mee. Wat is het toch mooi als je zo kan schrijven.

Zo af en toe hoop ik dat ooit ook zelf te kunnen…