Hoewel ik nog altijd weiger om me positief uit te laten over TCR, moet ik toch toegeven dat ze wel degelijk af en toe op een goede manier reclame weten te maken.
Zo staat de loods op 1 april (echt geen grap), die doorgaans vol auto's, busjes, en bussen staat, nu vol met kraampjes. Wat is er aan de hand? Tussen 10.00 uur en 15.00 uur is er een rommelmarkt in de loods, die werkelijk echt groot is. De opbrengst is voor het goede doel, voor de strijd tegen kanker.

Zo af en toe komt er een nummer voorbij op de radio, die me zo raakt dat ik mijn bezigheden even onderbreek om eens puur en alleen te luisteren. Dat zijn liedjes met een verhaal.
Ik kan dan zomaar stil zijn en luisteren. Een enkel lied raakt me zelfs zo, dat er een brok in mijn keel komt en er zomaar tranen tevoorschijn komen, ook als ik dat nummer al vaker heb gehoord. Wat een rotlied vind ik dat dan, maar o zo mooi.

'Dat jij nog geen computer hebt, snap ik niet!' was een opmerking die ik zo'n vijfentwintig jaar terug kreeg van een dorpsgenoot. 'Je kan er zoveel meer mee, dan met een typemachine.'
Ik had een elektronische typemachine, waar ik onder andere de dorpskrant op typte. Die typemachine was heel overzichtelijk. Je hoefde niet zo hard te stampen en er zat ook nog een correctielint in, heel handig. Wel moest ik vaak een nieuw correctielint plaatsen en die waren niet goedkoop.
Maar die ene opmerking prikkelde zo enorm, dat ik inderdaad op zoek ben gegaan naar een pc.
Zo gaan die dingen.

Een tijdje terug mocht ik twee personen ophalen in het dorp, mevrouw en meneer. Zij wilden naar de opticien in de stad. Omdat het daar winkelgebied was, kon ik er met de auto niet tot voor de deur komen, maar toch nog redelijk dichtbij.
Ik hoefde alleen de rollator voor meneer te pakken en hem helpen om met de rollator te manoeuvreren tussen de taxi en de vele fietsen die er stonden. Het lukte hem niet om rechtdoor te lopen. Zijn vrouw stuurde hem aan de arm ook een beetje bij.

Ik ben op mijn vingers getikt, zonder op mijn vingers te zijn getikt.

Al zo'n vijfentwintig jaar terug riep ik al eens dat ik ooit nog eens een boek ging schrijven.
En daar bleef het bij.
Maar de laatste tijd leek het me ook leuk om liedjes te schrijven, en van dansen genoot ik ook zo.
Nog leuker leek het me als ik het kon combineren, dan had ik een musical.
Dus riep ik vorig jaar dat ik ooit nog eens een musical ging schrijven.
Vorige maand ging ik dat ook inderdaad doen.
En liep gelijk vast...

Ze kwam aangereden met de taxi en ze zag dat de man die ze mocht ophalen, al op stond van voor het raam. Ze hoefde dus niet meer aan te bellen. Dat gaf haar gelegenheid snel de rittenstaat bij te werken, voor ze het portier voor hem zou openhouden. Er kwam een lange, goed uitziende man met een paar rustige, lange stappen op haar af gelopen.
Bij het instappen kwam er een subtiel wolkje van een parfum haar neus binnen, het zette al haar zintuigen open en een sensueel gevoel overviel haar.

Na jaren geen goede voornemens te hebben genomen, omdat ik de afspraken met mezelf toch binnen de kortste keren weer verbrak, had ik voor dit jaar oprecht weer ideeën die ik wilde verwezenlijken.
Deze had ik zelfs vorige week nog kenbaar gemaakt.

Gelijk de eerste week van het jaar, nog voordat ik ook al maar iets had gedaan, moest alles op sportief gebied in ieder geval al worden bijgesteld. Op Oudejaarsavond raakte ik namelijk verkouden en maandag en dinsdag leek het eerder griep te zijn. Er zat niets anders op dan de plannen een week uit te stellen en uit te zieken.

Vroeger had ik altijd wel goede voornemens. Niet teveel tegelijk, want het was al moeilijk genoeg om er één vol te houden. Vaak ging dat over stoppen met roken of de paar kilo die er in december waren aangesnoept, die moesten er natuurlijk zo snel mogelijk weer af en liefst nog een paar extra. Even vaak hield ik dat nooit lang vol met als gevolg dat ik jaren bewust géén goede voornemens meer nam.

Sinterklaas is weer in het land. Ik heb het altijd een leuke periode gevonden en een opmaat naar nog meer feestelijkheden in december.
Als kind was het mijn moeder die om een hoekje peperbollen door de  kamer strooide en op de lagere school werd er ook veel aandacht  en voorbereiding aan besteedt, met een toneelstuk die we opvoerden voor de ouders, maar natuurlijk eerst ingestudeerd moest worden. Het toneelpodium moest worden opgebouwd en met krijt werden de prachtigste tekeningen in Sinterklaassfeer gemaakt op het schoolbord.
Later hebben we thuis wel lootjes getrokken met de familie, en dan een cadeautje verzinnen met surprise en gedicht. Hier genoot ik van.

Couplet 1:

Ik sta voor jullie, in al mijn bescheidenheid
Overweldigd door jullie steun
De Nederlandse welwillendheid
Is waarop ik leun
Het maakt mij licht aan het blozen
Ik kan niet zo goed debatteren
Toch ben ik door jullie verkozen
Hieruit kan ik maar één ding concluderen: