Politiek actief

En altijd kwam het weer terug! Verkiezingen! Landelijk, provinciaal, gemeentelijk, Europees en zelfs waterschap. En altijd wist ik er niets van! Van landelijk en gemeentelijk ben ik altijd een zwever geweest. Van de rest wist ik zo goed als niets.
Tot vorig jaar. Ik zag ene Jesse Klaver zitten bij een praatprogramma en ik raakte zowaar enthousiast. Zo fris en aanstekelijk en hij had een visie. Toen zei ik: “Als hij tot aan de verkiezingen zo fris en vol vuur kan blijven, heeft hij mijn stem.” Lees verder

Onnadenkend

Het was alweer een paar weken geleden dat ik op een ‘gasbus’ had gereden. Sinds zo’n driekwart jaar heeft TCR een aantal busjes rondrijden die aardgas als brandstof hebben. Dit onder de noemer groen en duurzaam. Wellicht is het milieuvriendelijker dan diesel, maar het is nog steeds een fossiele brandstof, lijkt mij. Lees verder

RoparunRommelmarkt

Hoewel ik nog altijd weiger om me positief uit te laten over TCR, moet ik toch toegeven dat ze wel degelijk af en toe op een goede manier reclame weten te maken.
Zo staat de loods op 1 april (echt geen grap), die doorgaans vol auto’s, busjes, en bussen staat, nu vol met kraampjes. Wat is er aan de hand? Tussen 10.00 uur en 15.00 uur is er een rommelmarkt in de loods, die werkelijk echt groot is. De opbrengst is voor het goede doel, voor de strijd tegen kanker. Lees verder

Eén april

‘Wat ik vanmiddag heb meegemaakt!’ Ik reed op de taxi, maar het was niet zo druk. Ik had net iemand afgemeld en de volgende klant hoefde ik pas over een uur op te halen. Met een kwartier speling van het WMO-vervoer en een kwartier er naar toe rijden, bleef er nog een half uur over. Omdat ik toch in Vlissingen was, in de buurt van de Groene Boulevard, was ik daar uit de taxi gestapt, iets wat ik normaal alleen doe als ik pauze heb, ik had de trap naar boven genomen en ik was maar op een bankje bij de molen gaan zitten. Wat kon ik anders met dit mooie weer… Lees verder

Zwembadfrustratie

Al een paar maanden ben ik iedere maandagmorgen aan het zwemmen, op een tijdblok van drie kwartier. Voor mij is het vaak iets korter omdat ik steevast te laat kom. Geeft niks, ik kan er altijd bij. De ene keer is het wat drukker dan de andere keer, maar zolang iedereen rekening met elkaar houdt is er niets aan de hand.
De eerste keer in januari vroeg iemand me of ik het niet vervelend vond dat ik sneller zwom dan de anderen. Nou, dat vond ik niet. Ik zwom er omheen of ik week uit. Lees verder

Het hele verhaal

Zo af en toe komt er een nummer voorbij op de radio, die me zo raakt dat ik mijn bezigheden even onderbreek om eens puur en alleen te luisteren. Dat zijn liedjes met een verhaal.
Ik kan dan zomaar stil zijn en luisteren. Een enkel lied raakt me zelfs zo, dat er een brok in mijn keel komt en er zomaar tranen tevoorschijn komen, ook als ik dat nummer al vaker heb gehoord. Wat een rotlied vind ik dat dan, maar o zo mooi. Lees verder

Typemachine, pc, internet

‘Dat jij nog geen computer hebt, snap ik niet!’ was een opmerking die ik zo’n vijfentwintig jaar terug kreeg van een dorpsgenoot. ‘Je kan er zoveel meer mee, dan met een typemachine.’
Ik had een elektronische typemachine, waar ik onder andere de dorpskrant op typte. Die typemachine was heel overzichtelijk. Je hoefde niet zo hard te stampen en er zat ook nog een correctielint in, heel handig. Wel moest ik vaak een nieuw correctielint plaatsen en die waren niet goedkoop.
Maar die ene opmerking prikkelde zo enorm, dat ik inderdaad op zoek ben gegaan naar een pc.
Zo gaan die dingen. Lees verder

Mevrouw en meneer

Een tijdje terug mocht ik twee personen ophalen in het dorp, mevrouw en meneer. Zij wilden naar de opticien in de stad. Omdat het daar winkelgebied was, kon ik er met de auto niet tot voor de deur komen, maar toch nog redelijk dichtbij.
Ik hoefde alleen de rollator voor meneer te pakken en hem helpen om met de rollator te manoeuvreren tussen de taxi en de vele fietsen die er stonden. Het lukte hem niet om rechtdoor te lopen. Zijn vrouw stuurde hem aan de arm ook een beetje bij. Lees verder

Op mijn vingers getikt

Ik ben op mijn vingers getikt, zonder op mijn vingers te zijn getikt.

Al zo’n vijfentwintig jaar terug riep ik al eens dat ik ooit nog eens een boek ging schrijven.
En daar bleef het bij.
Maar de laatste tijd leek het me ook leuk om liedjes te schrijven, en van dansen genoot ik ook zo.
Nog leuker leek het me als ik het kon combineren, dan had ik een musical.
Dus riep ik vorig jaar dat ik ooit nog eens een musical ging schrijven.
Vorige maand ging ik dat ook inderdaad doen.
En liep gelijk vast… Lees verder